• 1Mackiewicz
    2Witczak
    3Zakrzewski
    5Hile
    6Kozowska
    7Kups
    7Stasiak
    8Berner
    9Gryzel
    9Marczak
    10Michalski
    11Grenda
    12Paszkiewicz
    14Wojcik
    14Zeligowski
    15Grabarz
    16HaburaJoanna
    16Korona
    16Zaborowska
    17Brozyna
    17Jozwiak
    17Pedziwiatr
    17Redowicz
    18Kania
    18Sikora
    18sRusinek
    19Duraj
    19Grzejszczak
    19Wojtowicz
    20Bujacz
    20Gryglewski
    20Habura
    21Jaksa
    21Stencel
    21ZStasiak
    22Lenarczyk
    22Pierzchaa
    22Skrobacz
    23Badek
    23Wadowska-Filarska
    24Nowak
    24Ramisz
    24Wojtczyk
    25Lewandowska
    26Wroblewski
    previous arrow
    next arrow
  • 1 maja to 121 dzień roku w kalendarzu gregoriańskim. Jednak jego szczególne znaczenie związane jest z ważnymi wydarzeniami jakie na przestrzeni lat odbywały się tego dnia. Jednym z tych najważniejszych były zajścia majowe z 1886 roku, gdy w Chicago odbywał się strajk na rzecz kampanii wprowadzania 8-godzinnego dnia pracy. Od tego czasu za sprawą II Międzynarodówki (1989) 1 maja upamiętnia tamtejsze wydarzenia i obchodzony jest jako Międzynarodowe Święto Pracy.

    W Polsce pierwsze obchody miały miejsce w 1890 roku i odbywały się jako masowe demonstracje, pochody oraz starcia z wojskami zaborców i bojówkami nacjonalistycznymi. Dopiero po zakończeniu II wojny światowej rząd komunistyczny nadał mu status święta państwowego i było to jedno z najważniejszych wydarzeń czasów PRL-u. W związku z tym miało ono także ogromne znaczenie nazewnicze. Imienia 1 Maja nosiło wiele ulic, placów, osiedli i instytucji oraz wydarzeń o charakterze społecznym i kulturalnym. 1 maja to także charakterystyczne daty w kronice wydarzeń sportowych. Te najciekawsze to: urodziny Raya Keecha, amerykańskiego kierowcy wyścigowego – 1900 rok; piłkarska reprezentacji Francji rozegrała pierwszy oficjalny mecz w Brukseli z Belgią – 1904r., w 1908 roku założono islandzki klub sportowy Fram; w 1925 roku powstał ekwadorski klub piłkarski Barcelona Guayaquil; 1931 roku urodziła się Elwira Seroczyńska, polska łyżwiarka szybka; w 1956 roku założono sekcję rugby w Lechii Gdańsk, a 4 lata później pokazano prototyp pierwszego polskiego samochodu sportowego Syrena Sport. Z kolei w 1966 roku urodził się niemiecki piłkarz i trener Olaf Thon, a w 1982 hiszpański tenisista Tommy Robredo. Z 1 maja związane jest też jedno z najtragiczniejszych wydarzeń w historii sportu – śmierć na torze Imola podczas Grand Prix San Marino kierowcy Formuły I Ayrtona Senny (1994r.). Z wydarzeń w najnowszej historii odnotować można otwarcie w mieście Dżudda w Arabii Saudyjskiej kompleksu sportowego King Abdullah Sports City wraz ze stadionem piłkarskim na 60 tysięcy miejsc (2014r.).

    Jedną ze znaczących dat w historii polskiego sportu był 1 maja 1948 roku, kiedy to rozegrano pierwszą edycję kolarskiego Wyścigu Pokoju. Na trasie Warszawa-Praga i Praga-Warszawa (5 i 8 etapów) ścigało się ponad 100 kolarzy z Bułgarii, Czechosłowacji, Jugosławii, Rumunii, Węgier i Polski, a pierwsi zwycięzcy to August Prosenik i Aleksander Zorać oraz drużynowo reprezentacja biało-czerwonych. Organizatorami tych wyścigów były dwa dzienniki – polski „Trybuna Ludu” i czechosłowacki „Rude Pravo”. Było to wydarzenie, które zapoczątkowało długoletnią historię największego amatorskiego wyścigu kolarskiego organizowanego w Europie Wschodniej. W pierwotnej formule wyścig przetrwał do 1952 roku, kiedy to jako współorganizator dołączył dziennik SED „Neues Deutschland” oraz stolica NRD – Berlin. W historii imprezy był też krótki epizod ze stolicą ZSRR Moskwą (1985-1986), a kiedy upadł blok wschodni (1989), wyścig z roku na rok tracił na znaczeniu. Głównym powodem była wspomniana zmiana ustrojowa oraz profesjonalizacja kolarstwa. Od 1993 rozgrywany tylko w Czechach, zakończył swój „żywot” w 2006 roku.

    Oczywiście jak przystało na tak wielką i długoletnią imprezę o znaczeniu sportowo-propagandowym, miała ona swoich bohaterów, gwiazdy oraz ogromne znaczenie historyczne. Wszak „Wyścig Pokoju” był przez dekady symbolem siły i potęgi sportu bloku wschodniego, nie tylko tego kolarskiego. Warto więc przypomnieć ciekawsze wydarzenia oraz tych, którzy przez lata byli naszymi idolami i sportowymi bohaterami.

    Najwięcej zwycięstw w historii wyścigu: 5 – Steffen Wesemann (1992, 1996, 1997, 1999, 2003); 4 – Ryszard Szurkowski (1970, 1971, 1973, 1975); 4 – Uwe Ampler (1987, 1988, 1989, 1998). Najwięcej zwycięstw w klasyfikacji drużynowej: 20 – Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (1956-1988), 11 – Niemiecka Republika Demokratyczna (1953-1992), 9 – Polska (1948-1995). Najwięcej zwycięstw etapowych: 38 – Olaf Ludwig, 18 – Steffen Wesemann, 16 – Jan Vesely, 14 – Stanisław Szozda, 13 – Ryszard Szurkowski. Najwięcej etapów w koszulce lidera klasyfikacji indywidualnej: 48 – Ryszard Szurkowski, 30 – Steffen Wesemann, 12 – Lech Piasecki. Najwięcej zwycięstw (według narodowości): NRD (12), ZSRR (10), Polska (8), Niemcy (7), Dania (5), Czechosłowacja (4), Czechy (3). Zwycięstwa drużynowe Polski i polskich drużyn 1948, 1967-1968, 1970, 1973-1974, 1991, 1995, 1998-1999 Mróz, 2002 Mróz, 2003 CCC-Polsat. Polscy zwycięzcy: Stanisław Królak (1956), Ryszard Szurkowski (1970, 1971, 1973, 1975), Stanisław Szozda (1974), Lech Piasecki (1985), Piotr Wadecki (2000. Najdłuższa trasa – 15 etapów, Praga-Warszawa-Berlin, 2568 km (1963 rok).

    W historii „Wyścigu Pokoju” zapisali się także kolarze z pabianickim rodowodem. Są to dwaj najwybitniejsi wychowankowie nieistniejącego już LZS „Pawlikowiczanka” – prawdziwej kuźni kolarskich talentów – Krzysztof Sujka i Krzysztof Jeżowski. Krzysztof Sujka, wicemistrz świata, olimpijczyk z Montrealu i Moskwy, laureat plebiscytu Przeglądu Sportowego z 1978 roku czterokrotnie startował w Wyścigu Pokoju. Było to w latach 1978-1981. W 1978 roku wygrał jeden etap i klasyfikację górską, a w klasyfikacji generalnej był dziewiąty. Rok później pojechał jeszcze lepiej, wygrywając dwa etapy i zajmując trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej. W 1980 roku także wygrał dwa etapy i zajął 7. miejsce, a w ostatnim swoim starcie był 16. w klasyfikacji końcowej. Krzysztof Jeżowski, trzykrotny medalista MP (złoto w 2009, srebro 2002, brąz 2004) i zwycięzca wielu prestiżowych wyścigów (m.in. dookoła Tajwanu), startował w Wyścigu Pokoju cztery razy. Było to w latach 1999, 2000, 2002, 2004. Jego najwyższe miejsce to 77. w 1999 roku i 76. w „generalce” w 2002 roku.

    Paweł Szałecki

    Udostępnij