Po raz pierwszy w Pabianicach 1 sierpnia śpiewaliśmy pod chmurką powstańcze piosenki.
Wczoraj w 79. rocznicę wybuchu powstania warszawskiego w parku Wolności odbył się koncert piosenek powstańczych „Wtedy niebo było takie samo…”. Wykonawcami byli młodzi artyści, członkowie „Teatru Tysiąca i Jednej Próby” z I LO. Wydarzenie powstało z inicjatywy Urzędu Miejskiego, a partnerem organizacyjnym był Hufiec ZHP Pabianice.
Na widowni nowego amfiteatru zasiedli m.in.: prezydent Grzegorz Mackiewicz, wiceprezydent Aleksandra Jarmakowska-Jasiczek, przedstawiciele harcerstwa, a co najważniejsze tłumy pabianiczan.
Na początku głos zabrał prezydent Pabianic: – Po pięciu latach bólu, oglądania nienawiści, wewnętrznego strachu, gdy powstańcy słyszeli o nadchodzącym wyzwoleniu, zwyciężyła ta wielka radość i chęć odzyskania wolności, niepodległości, życia normalnie, realizowania pasji, marzeń, życia w kraju, w którym swobodnie będzie powiewała biało-czerwona flaga, a nad głowami będzie unosił się biały orzeł w koronie. Po 79 latach pokolenie takie jak tamto staje przed wami, by powiedzieć, że pamiętamy i chcemy wspólnie oddać hołd tym, którzy walczyli za Warszawę i za wolną Polskę. To niezwykła chwila, niezwykły dzień. Młodzi ludzie składają hołd młodym ludziom.
Koncert poprowadzili Aleksandra Kosek i Tomasz Morawski. Na scenie amfiteatru zabrzmiały utwory patriotyczne, takie jak: „Pierwszy sierpnia, dzień krwawy”, „Hej, chłopcy, bagnet na broń”, „O chłopakach z AK” czy też bardzo znany „Pałacyk Michla”. Nie zabrakło informacji dotyczących samego powstania, jego przebiegu, uczestników, dowódców, a nawet genezy nazwy godziny „W” – mogła ona oznaczać „Wolność”. „Wiatr” bądź „Walkę”.
Dzięki powstańczym piosenkom mieszkańcy miasta wspomnieć mogli „Chłopaków z AK”, „Zośkę”, „Dorotę” czy też „Sanitariuszkę Małgorzatkę”. Kobiety przecież stanowiły aż 30% powstańców, a ich rola była nieoceniona, choć początkowo nie miały broni. Młodzież przybliżyła również postać słynnej sanitariuszki Małgorzatki i związane z nią wspomnienia autora piosenki Jana Krzysztofa Markowskiego. W trakcie wykonywania tego utworu pabianicka „wiara” zdecydowanie nie zawiodła w śpiewie. Przybliżono również postać „Ziutka”, autora utworów powstańczych, takich jak: „Dziś idę walczyć, mamo” czy „Pałacyk Michla”. Pabianiczanie dowiedzieć się też mogli, skąd słynna nazwa wspomnianego pałacyku. Pochodzi od nazwiska majstra młynarskiego Karola Józefa Michlera i pomysłodawcy towarzystwa, które zrzeszało przedstawicieli tego zawodu. A sam pałacyk w czasie powstania warszawskiego był areną walk batalionu „Parasol”.
Pojawiły się również mniej oczywiste i mniej znane utwory jak „Kolęda warszawska 1939” , a także piosenka będąca współczesną wizją kobiety w powstaniu warszawskim, czyli „Dziewczyna z granatem”, która jest częścią ścieżki dźwiękowej serialu „Czas honoru: powstanie”. Nie zabrakło majestatycznej wręcz „Modlitwy obozowej”. A ogromne wzruszenie wśród publiczności wywołało wykonanie utrzymanego w rytmie tanga utworu powstańczego „Dziś idę walczyć, mamo”.
Pomiędzy wykonaniami piosenek usłyszeć można było o różnorodnej działalności powstańczej, problemach, z jakimi borykali się w walczący w mieście, o braku wody, leków i żywności, a także zbrodniach dokonywanych w trakcie walki. Blisko 650.000 warszawiaków zostało przecież według statystyk wygnanych z własnego miasta. Słysząc te liczby, tym tragiczniej brzmiały słowa powstańczej piosenki „Warszawo ma”: „Nie wiem, czy jeszcze zobaczę Cię jutro, Warszawo ma…”.
Niezwykle wzruszającej piosence „Deszcz jesienny” towarzyszył… letni, choć rzęsisty deszcz. Zdecydowanie nie sprawiło to jednak, że pabianiczanie zrezygnowali z uczestnictwa w koncercie.
Zapowiedź porywających i rytmicznych „Warszawskich dzieci” widzowie już przed wykonaniem uczcili gromkimi brawami. Na scenie pojawiła się bowiem grupa najmłodszych mieszkańców naszego miasta – dzieci z Przedszkola Miejskiego nr 4, włączając się aktywnie w wykonanie tego powstańczego utworu.
Spotkanie w parku Wolności zakończyło się wspólnym odśpiewaniem „Mazurka Dąbrowskiego”.
W koncercie „Wtedy niebo było takie samo…” wystąpiły: solistki: Marta Animucka, Oliwia Brzozowska, Maria Drabikowska, Julia Grenda, Aleksandra Kozioł, Natalia Nowak, gościnnie Agata Radek, Jagoda Śpionek oraz dzieci: Maja, Nikola, Oliwia, Lena, Marcelina, Amelia, Sara oraz Martyna. Akompaniatorami byli: Aleksander Duniec (pianino) oraz Jakub Trzeciak (akordeon, pianino, śpiew – występ gościnny).
