W czasie czwartkowej sesji (18 kwietnia) Rady Miejskiej jednogłośnie przyjęto uchwały w sprawie nadania nazwy ulicy na Zatorzu oraz mostowi na Dobrzynce.
Nowa ulica powstanie między Orną a Tatarakową (utworzą ją działki nr 263/12, nr 264/8 i nr 265/3 w obrębie P-29, o łącznej powierzchni 6966 m2, z nieruchomości położonych w Pabianicach przy ul. Gruntowej 11, 11A i 11B) i nosić będzie imię słynnego dyrygenta Henryka Debicha (1921-2001).
To urodzony w Pabianicach dyrygent i kompozytor, aranżer i pedagog. Pochodził z rodziny muzycznej. Jego ojciec Bernard Debich (1892-1965) był m.in. kapelmistrzem zakładowej orkiestry w największej pabianickiej fabryce „Kruschego i Endera”, a matka, bracia i siostry śpiewali w chórach. Przed wojną Henryk pobierał prywatne lekcje gry na fortepianie. Ojciec nauczył go też gry na trąbce i puzonie. Ukończył studia na wydziale teorii, kompozycji i dyrygentury w łódzkiej PWSM. W czasie II wojny światowej został aresztowany (16 maja 1940 roku) w ramach dużej akcji łódzkiego gestapo skierowanej przeciwko młodzieży męskiej. W oczekiwaniu na transport osadzono go w obozie przejściowym na Radogoszczu w Łodzi, skąd wraz z innymi aresztowanymi został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau. Zwolniony po 1,5 roku powrócił do rodzinnych Pabianic i zatrudnił się w fabryce maszyn Waldemara Kruschego. Następnie wyjechał do Freiwaldu, gdzie przebywał do końca wojny, współpracując z czeską organizacją podziemną. Po wojnie podjął w latach 1946-49 pracę nauczyciela w pabianickiej szkole muzycznej i nawiązał współpracę z Polskim Radiem. Był współzałożycielem, a od 1952 roku dyrygentem i kierownikiem artystycznym Orkiestry Rozrywkowej Polskiego Radia i Telewizji w Łodzi, którą prowadził do 1991 roku. Z orkiestrą tą nagrał ponad 50 płyt oraz muzykę do 20 filmów. Był wieloletnim kierownikiem muzycznym i dyrygentem na festiwalach w Opolu, Sopocie, Kołobrzegu i Zielonej Górze. Specjalizował się w repertuarze rozrywkowym. Współpracował także z operą, filharmonią oraz Teatrem Muzycznym w Łodzi. W latach 1954-1956 był wykładowcą łódzkiej PWSM. Jako dyrygent i aranżer współpracował z orkiestrami m.in. w Belgii, Czechosłowacji, Grecji, Holandii, na Kubie i Portugalii. Podczas XXXII Międzynarodowego Festiwalu Piosenki Sopot 1993 otrzymał za całokształt działalności artystycznej nagrodę „Bursztynowego Słowika”, zaś w 1995 roku – medal 70-lecia Polskiego Radia. W 1996 roku Łódzka Rozgłośnia Polskiego Radia uhonorowała go z okazji 50-lecia pracy artystycznej „Diamentową Batutą”. Zmarł w Pabianicach 4 lipca 2001 roku.
Patronem mostu na Dobrzynce przy parku im. Słowackiego będzie z kolei Karol Nicze (1944-1999).
Muzyk w latach 1951-1958 uczył się w Szkole Podstawowej nr 1. W tym okresie rozpoczął naukę gry na fortepianie w Ognisku Muzycznym utworzonym przy PZPB w Pabianicach. W latach 1958-1963 był uczniem Państwowego Liceum Muzycznego im. H. Wieniawskiego w Łodzi. W latach 1963-1968 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (PWSM) w Łodzi w klasie fortepianu. W roku 1968 brał udział w Konkursie Kameralnym im. Kiejstuta Bacewicza w Łodzi w kategorii duetów, razem z Władysławem Marchwińskim (skrzypce). W latach 1968-1977 pracował w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia w Pabianicach jako nauczyciel klasy fortepianu, a następnie w latach 1969-1975 w łódzkiej Rozgłośni Radiowej w orkiestrze, której dyrektorem był Henryk Debich. W roku 1970 został laureatem VIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Do chwili obecnej Karol Nicze jest jedynym absolwentem łódzkiej PWSM, który uzyskał wyróżnienie w tym konkursie. Od 1970 roku rozpoczął współpracę z Wytwórniami Filmów: Fabularnych, Oświatowych i Animowanych (Semafor) w Łodzi. Nagrywał fragmenty muzyki fortepianowej do wielu filmów fabularnych (m.in. Noce i Dnie, Dagny, Kariera Nikodema Dyzmy) i animowanych (kreskówek, dobranocek). Jego interpretacja „Walca” z Nocy i Dni została zachowana przez twórców filmu w fonotece jako odrębny utwór. Od początku lat siedemdziesiątych współpracował jako solista z różnymi instytucjami organizującymi koncerty muzyczne i imprezy artystyczne. W 1979 roku zaczął pracować na statkach wycieczkowych amerykańsko-norweskiego armatora Royal Viking Line jako szef zespołu muzycznego Karol Nicze Band. Z muzykami Jerzym Kiełczewskim oraz braćmi Andrzejem i Jackiem Delongami stanowiącymi trzon zespołu muzycznego współpracował do końca swoich dni. Zmarł 7 października 1999 roku w wyniku choroby nowotworowej.
W związku z nadaniem nazwy mostowi uchylono uchwałę z 2016 roku o utworzeniu skweru imienia Karola Niczego.
